Polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych sięgnęło po metody znane z najciemniejszych lat komunizmu. Oficjalny protest do Watykanu przeciwko biskupom, którzy odważyli się mówić prawdę o sytuacji na polskich granicach, to jawny powrót do praktyk znanych z czasów, gdy władza pisała donosy na duchownych, a nawet chciała cenzurować kazania.
Powszechną praktyką była obecność agentów Służby Bezpieczeństwa na nabożeństwach, aby z nagranych tam słów księży i biskupów, robić im później zarzuty karne lub o zdradę komunistycznego państwa. Wielu biskupów, nie wyłączając z tego samego Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego, było internowanych i więzionych. Dzisiaj, resort kierowany przez Radosława Sikorskiego, sięga do tych samych praktyk, ponieważ w depeszy do Watykanu znalazły się również groźby.
Demarche MSZ – nowa forma represji
Resort spraw zagranicznych, raczej pasywny w czasie zakończonej już „polskiej prezydencji” w Unii europejskiej, postanowił być aktywny na niwie recenzowania kazań przedstawicieli polskiego Kościoła. Tym samym, zamiast zajmować się obroną polskich interesów, wystosował do Watykanu oficjalne demarche, domagając się ukarania biskupów Wiesława Meringa i Antoniego Długosza. Ich słowa miały rzekomo „godzić w suwerenność Polski” i „psuć relacje z Niemcami”.
Polską rządzą dziś polityczni gangsterzy
– mówił na Jasnej Górze w Częstochowie biskup Wiesław Mering, w rzeczywistości cytując słowa samego premiera Donalda Tuska. Również kolejne zdania z homilii biskupa nie powinny budzić zdziwienia, ponieważ hierarcha wyrażał opinie dosyć powszechnie obecne w mediach.
Granice naszego kraju są zagrożone zarówno od zachodu, jak i od wschodu
– mówił wyrażając obawy podzielane przez miliony Polaków.
Zamiast odpowiedzieć na te słowa merytorycznie, a najlepiej wcale – bo nie jest to kompetencja MSZ by recenzować kazania – rząd polski sięgnął po dyplomatyczną pałkę. Cel był oczywisty: zastraszyć hierarchów oraz wywołać kolejną falę antykościelnej histerii w swoim twardym elektoracie. To dokładnie ta sama metoda, którą stosowali komuniści dla których Kościół też był przeszkodą w realizacji ich księżycowych pomysłów.
MSZ broni Niemiec, nie Polski. Skandal!
Oburzające w całej sprawie jest także to, że polski rząd powołał się w swoim piśmie na interesy Niemiec, mniej przejmując się prawem Polaków do obrony własnej granicy. W demarche MSZ wyraża „oburzenie”, że biskupi ośmielili się mówić o niemieckich zagrożeniach dla Polski.
Takie wypowiedzi biskupów, którzy działając jako przedstawiciele Konferencji Episkopatu Polski i tym samym reprezentujący Kościół katolicki, podważają dobre stosunki polsko-niemieckie, oczerniają rząd i oznaczają wyraźne poparcie dla środowisk nacjonalistycznych
– wypalił w swoim piśmie do Watykanu MSZ.
MSZ cynicznie powołuje się na Konkordat, twierdząc, że Kościół nie powinien „mieszać się w politykę”. To argument jak żywo wyjęty z komunistycznej propagandy. Tymczasem to samo porozumienie – umowa międzynarodowa jaką jest Konkordat – gwarantuje niezależność Kościoła od państwa.
Polski rząd nic sobie z tego nie robi. Nie tylko skrytykował biskupów, znów powołując się na „relacje polsko-niemieckie”, ale pozwolił sobie również na pouczanie w kwestii nauki Kościoła. Wszystko brzmi, jakby pisali to agenci wpływu na garnuszku Niemiec lub Rosji, bo z spod polskiego pióra takie treści wychodzić nie mogły, a przynajmniej nie powinny.
Słowa zawarte w homilii przez bp. Meringa są sprzeczne nie tylko z literą i duchem wspomnianego Konkordatu, ale też pozostają w głębokiej niezgodności z nauczaniem Kościoła katolickiego i historycznym doświadczeniem pojednania polsko-niemieckiego po
II wojnie światowej
– czytamy w dokumencie MSZ.
Czyli, gdy biskupi krytykują rząd – władza krzyczy o „łamaniu zasad”. Ale gdy rząd żąda karania duchownych za ich słowa – to już nie jest ingerencja. To podwójna moralność, która uderza w podstawy wolności słowa i wystawia złe świadectwo obecnie rządzącym.
Powrót do PRL: cenzura kazań i nagonka na Kościół
W czasach PRL Służba Bezpieczeństwa inwigilowała księży, a władze pisały donosy do Watykanu, domagając się usuwania „niepokornych” biskupów. Dziś metody są bardziej wyrafinowane, ale cel pozostaje ten sam: uciszyć Kościół, który odważa się krytykować władzę.
Od św. Stanisława, który przeciwstawił się królowi, przez kard. Wyszyńskiego, który nie ugiął się przed komunistami, po Jana Pawła II, który obudził ducha narodu – Kościół zawsze był ostatnią linią obrony polskości.
Dziś biskupi Mering i Długosz kontynuują to dziedzictwo, mówiąc o zagrożeniach dla Polski. A władza, zamiast ich słuchać, wysyła do Watykanu żądania ukarania ich. To nie jest polityka! To zdrada narodowych interesów. Atak MSZ na biskupów to nie tylko sprawa Kościoła. To próba zastraszenia wszystkich, którzy mają odwagę mówić prawdę. Jeśli dziś karze się duchownych za krytykę rządu, jutro przyjdzie kolej na media, nauczycieli, zwykłych obywateli.
Robert Bagiński