„To nie kalkulacja. To głos człowieka, który Polskę stawia ponad siebie” – mówi Paweł Kukiz, wzywając do poparcia Karola Nawrockiego. Jego apel wybrzmiał mocno, w momencie, gdy wynik drugiej tury może zależeć od zmobilizowania wyborców spoza głównego podziału.
Wielu polityków pierwszoplanowych już po pierwszej turze kampanii prezydenckiej powtarzało znane formuły: o mobilizacji, o walce o przyszłość, o „Polsce naszych marzeń”. Tymczasem Paweł Kukiz, choć nie startuje i nie tworzy zaplecza partyjnego, zabrał głos, który wyraźnie odróżnia się od przekazu partyjnych liderów.
Były muzyk, a dziś parlamentarzysta i lider środowiska Wolnych Republikanów, na antenie Telewizji Republika wygłosił apel, który może odegrać istotną rolę w kształtowaniu wyniku drugiej tury.
Kukiz wskazuje Nawrockiego
Kukiz wyjaśnił, że w pierwszej turze głosował na Sławomira Mentzena, bo jak przyznał, od lat bliżej mu do środowisk wolnościowych niż do głównego nurtu.
Ja w pierwszej turze głosowałem na Sławomira Mentzena, bo mi zawsze było bliżej do tych środowisk Konfederacji, niż do PiS(…). Chciałem dobrze spożytkować swój głos i całą sytuację
– powiedział Kukiz.
Ale kluczowe było to, co powiedział później. Sformułował wyraźny, emocjonalny i niepartyjny apel o zagłosowanie w drugiej turze na Karola Nawrockiego.
Apeluję do elektoratów obydwu partii: czy lubicie Nawrockiego czy nie, idźcie do wyborów zagłosować na Karola Nawrockiego. To jest apel człowieka, który Polskę stawia ponad siebie i ponad wszystko
– zaapelował.
W czasach, gdy niemal każda wypowiedź polityczna podszyta jest cyniczną kalkulacją, Kukiz wraca do źródła – wzywa jako obywatel, nie jako lider partii, nie jako sojusznik PiS czy Konfederacji, lecz jako człowiek, który nie chce dopuścić do całkowitej konsolidacji władzy przez jeden ośrodek.
Ostrzeżenie przed „jednowładztwem Tuska”
W tle apelu Kukiza wybrzmiewa obawa przed dominacją jednej opcji politycznej. W jego ocenie zwycięstwo Rafała Trzaskowskiego oznaczałoby całkowite podporządkowanie państwa politycznym i ideowym interesom środowiska Donalda Tuska.
Wiadomo, że jeśli Tusk będzie miał jednowładztwo, to aby realizować swoje plany Unii Europejskiej, najpierw zajmie się nami, prawicą
– przestrzegł.
To ostrzeżenie nie tyle przed postacią samego Trzaskowskiego, co przed modelem władzy, w którym prezydent, premier, Sejm i Senat reprezentują jeden obóz – i gdzie brak miejsca na realny pluralizm ideowy, instytucjonalną kontrolę i społeczną równowagę.
Zaskakujące słowa o lewicy: wspólna troska o państwo
Jednym z najbardziej nietypowych i zarazem ciekawszych elementów wypowiedzi Kukiza była próba budowy pomostu między różnymi elektoratami – w tym także z lewicą Zandberga.
Ta nowa lewica Zandberga, to jest nadzieja, że te stare komunistyczne środowiska zostaną odsunięte i dokona się zmiana(…). Jest bardzo wiele wspólnego podejścia do państwa. Może Nawrocki jest mniej socjalny, ale nie jest liberalny(…). Marzę o tym, aby różne światopoglądy spierały się o interes państwa
– wyjaśnił polityk.
To odważna propozycja. Kukiz pokazuje, że nie chodzi dziś o światopoglądowe spory, lecz o wybór modelu państwa – silnego, niezależnego, odpornego na dominację interesów ponadnarodowych i ideologii kosmopolitycznej.
Głos, który może przechylić szalę
Czy Paweł Kukiz zmobilizuje tysiące obywateli do głosowania na Karola Nawrockiego? Trudno powiedzieć. Ale jedno jest pewne: jego głos wybrzmiał inaczej niż głosy politycznych liderów, bo płynął nie z partyjnych gabinetów, lecz z potrzeby obywatelskiego ostrzeżenia.
To głos nie tyle o ideologii, co o modelu państwa, o pluralizmie, o odporności na polityczny monopol. I być może właśnie ten głos – mniej przewidywalny, mniej „w kampanii”, bardziej autentyczny – okaże się tym, który zdecyduje o kierunku, w jakim Polska podąży po 30 czerwca.